Słowo "świr" to jest przekręcone "ćwir". Do podstawówki nr 122 w Warszawie chodził uczeń, który miał na nazwisko (imienia nie pamiętam) Wróbel. Biegałem za nim, razem z innymi uczniami i krzyczeliśmy "ćwir, ćwir, ćwir..." Z czasem ten ćwir upowszechnił się w całej szkole w postaci epitetu "ty ćwirze!". Jak byłem w szkole średniej, to już cała lewobrzeżna Warszawa używała tego epitetu, z tym że coraz częściej w formie "ty świrze". Myślę, że po prostu łatwiej się to wymawia. Jak byłem na studiach, to "świr" był już popularny w całej Polsce.