metoda badania radiologicznego polegaj±ca na wykonywaniu dokumentacji na ta¶mie filmowej przy u¿yciu kamery. Stwarza bardzo korzystne warunki do oceny stanu czynno¶ciowego i morfologicznego badanych narz±dów, dziêki mo¿liwo¶ci wielokrotnego ogl±dania i analizowania filmów wy¶wietlanych w tempie normalnym, przyspieszonym lub zwolnionym.

(rentgen + gr. kínema, kinématos ‘ruch’ + gr. gráphein ‘pisaæ’) med. wykonywanie na ta¶mie filmowej, za pomoc± promieni rentgenowskich, zdjêæ narz±dów wewnêtrznych.