(ar. ‘biedak, ubogi’) 1. religiozn. muzu³mañski asceta wyrzekaj±cy siê dóbr i ¿yj±cy w ubóstwie; tak¿e w hinduizmie i d¿inizmie - asceta umartwiaj±cy siê ciele¶nie dla uzyskania ja³mu¿ny, np. le¿±cy n [..]

(1.1) fakir | (1.1)

''lub'' ''lub'' | | (1.1) fakir | (1.1) | (1.1) fakir | (1.1) fakir; fakirs | (1.1)

(ar. dosł. ubogi) 1. umartwiający swe ciało asceta 2. pot. wędrowny kuglarz

fakir, fakira, fakirach, fakirami, fakirem, fakirom, fakirowi, fakirowie, fakirów, fakiry, fakirze, fakirzy

1. fakir asceta (pojęcie nadrzędne) pokutnik (pojęcie nadrzędne) Przykład użycia: 1. ... i łysiejący przedwcześnie Eli. Bez sensu... Pogrzebał palcem. Jest! Diazepam - fakir zaklinający umysł i ciało! Leżał na samym dnie, pośród opatrunków... Źródła przykładów: własne, SJP PWN Korpus języka polskiego

Fakir (ar. فقیر , w piśmie dewanagari फ़क़ीर, biedak) – żebrzący, ascetyczny mnich muzułmański. Większość fakirów opiera się na teorii, która zalicza ubóstwo do zasług w świetle religii. Termin ten o [..]

(1.1) fakir | (1) der Fakir, Fakirs, Fakir, Fakir; Fakire, Fakire, Fakiren, Fakire | (1.1)